Daha evvel "Gaspıralı'nın M. Emin Yurdakul'a Mektubu"nu paylaşmıştım. Bugün, İsmail Bey Gaspıralı'nın 24 Eylül 1914 tarihindeki vefatı üzerine Mehmed Emin Bey tarafından yazılan şiiri paylaşacağım.
Biliyorsunuz bizde ölünün arkasından yazılan şiirlere "mersiye" ismi verilir. Fakat bu şiir klasik tarz ölüye ağıttan ziyade; onun hatırasına saygı duyma ve arkasından gidenlere de şevk verme amacıyla kaleme alındığından tam olarak bir mersiye sayılamaz. O yüzden başlıkta ve yazının içinde "mersiyeyi" değil, "şiir" kelimesini tercih ettim.
Okuyacağınız ve "İsmail Gasprinski'ye" başlığını taşıyan şiir, Türk Yurdu Dergisi'nin 10 Aralık 1914 tarihli 72. sayısında yayınlanmıştır.
İSMAİL GASPRİNSKİ’YE
Ey ulu Türk! Sen Kırım’ın kanlar ile yoğrulmuş,
Vahşîlere esir olmuş, zalim tahtlar kurulmuş,
Şerefleri unutulmuş bir toprağı üstünde…
Onun seni kan ağlatan kara bahtı önünde,
Felâketli milletine: "Uyan!" diye haykırdın;
Bu ilâhî feryadınla onu nura çağırdın.
İstedin ki, medeniyet güneşi
Zekâlara çeliğini akıtsın,
Milliyetin diriltici ateşi
Vicdanları aleviyle ısıtsın.
Ta ki, Fatih Cengizlerin evlâdı
İslavlığın pençesinden kurtulsun,
Onun mazlum, sefil olan hayatı
Hür ve mesut bir talihle can bulsun.
Sen bu aziz, büyük işe tek başına kalkıştın!
Buna asil Zühre’n ile gece gündüz çalıştın.
Yıllar geçti… Türk azmine ne Sibir’in dehşeti,
Ne de ömrün azgın yüzü bir zayıflık vermedi;
Sen arzunu kervan geçmez bozkırlara götürdün.
Bu uğurda katlandığın zahmetleri Türklüğün
Ümit dolu ufukları, nurlariyle okşadı
Resullerin rüyaları sende dahi yaşadı.
Sen kabrinde rahat uyu! Yakında
Bu sonuncu felâket de bitecek,
Yarın, senin hür bakışlı ırkın da
Altın devri terennümler edecek.
Zira, senin bıraktığın izlerde
Kadın, erkek bir genç neslin yürüyor
İman ile aşk sunduğun her yerde
İnkılâbın fikri hüküm sürüyor.
Bizden senin pak ruhuna Fatiha’lar, rahmetler
Unutulmaz hatırana kalp dolusu hürmetler!
